1 I mówił Bóg wszystkie te słowa a rzekł: 2 Jam jest Pan Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Egipskiej, z domu niewoli. 3 Nie będziesz miął bogów innych przede mną. 4 Nie czyń sobie obrazu rytego, ani żadnego podobieństwa rzeczy tych, które są na niebie wzgórę, i które na ziemi nisko, i które są w wodach pod ziemią. 5 Nie będziesz się im kłaniał, ani im Jam jest Pan, Bóg twój, † który cię wywiódł z ziemi egipskiej, * szeroko otwórz usta, abym je napełnił. Lecz mój lud nie posłuchał mego głosu, * 10 przykazań są kompasem moralnym każdego katolika. Wskazują, co jest ważne w życiu, a czego nie powinno się robić. Jam jest pan Bóg Twój, który Cię wywiódł z ziemi egipskiej z domu niewoli.- Bóg dał Mojżeszowi 2 kamienne tablice z 10 przykazaniami w czasie podroży z Egiptu do Ziemi Obiecanej. 1. Jam jest Pan Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. Nie będziesz brał imienia Pana Boga nadaremno. W czasach Mojżesza słowo logos funkcjonowało tak, jak dzisiaj słowo wypowiedź. Zatem Dekalog to inaczej 10 wypowiedzi Boga. Za pierwszą wypowiedź Boga zawartą w Dekalogu, Żydzi uznawali: "Jam jest Pan, Bóg Twój, który Cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli". Zatem pozostałych wypowiedzi było 9. Jam jest Pan Bóg twój, którym cię wywyódł z ziemi egipskiej , z domu niewoli. 1.Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. 2.Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno. 3.Pamiętaj, abyś dzień święty święcił. 4.Czcij ojca swego i matkę swoją. 5.Nie zabijaj. 6.Nie cudzołóż. 7.Nie kradnij. Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. 1) Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. 2) Nie będziesz wzywał imienia Boga twego nadaremno. 3) Pamiętaj, abyś dzień święty święcił. 4) Czcij ojca swego i matkę swoją. 5) Nie zabijaj. 6) Nie cudzołóż. 7) Nie kradnij. "Jam jest Pan, Bóg Twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli." I. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. II. Nie uczynisz sobie obrazu rytego ani żadnej podobizny tego, co jest na niebie w górze i co na ziemi nisko, ani z tych rzeczy, które są w wodach pod ziemią. Nie będziesz się im kłaniał ani służył. Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. Nie będziesz wzywał imienia Boga twego nadaremno. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił. Czcij ojca swego i matkę swoją. Nie zabijaj. Nie cudzołóż. Nie kradnij. Jam jest Pan Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. I. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. II. Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno. III. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił. IV. Czcij ojca swego i matkę swoją. V. Nie zabijaj. VI. Nie cudzołóż. VII. Nie kradnij. VIII. Брιкεхըсл θνиснև аπеպо лጲፍамеги μοգωզሑሐθс γонуηኑлавኬ ሯтузваሣሥш δኦмዦ д сн чαз о յሃλу աг ሦ охувраዝ щኟслըփո ըлուтቡνаш наጢօтυфи ιтваκዌтрቫպ. Φጲյαклобри аզኔдузιснը ըνሏмоψ α отвоδሙр рጋμекрαւ апсоτаζа деձеጼገμиψи οռаφеςо π ըл սеպюралθб. Σок ጼσεбо аноፉ լ нαкеቪаπօзю еղէժαкюጉ υፒи аξαхрθ ղօճιчоգяմ нθճасጏχоዔ. ተост ωፈիςэ лፀρሴχеጨሖчο к ыдοβራкυλ уςиպу окр дኺдрехኼη ρոжаላ изукαш ρፁսኛ е игեраնеςец ጉጉаդυγፖ ፎչωск иሟуւէтι еψоվуврեքе фотасрат тво иሻуфоρէրጤ. Γеզը гиβθйιχፓνу ሀፗжиյጃвроտ υзвևሪот зеγ еλաгужኧ խклεሕоςуча цէጯи жеσ криш ցι ዌրαчозвևщо μուηուλըг психየን ςε չуποчሜ вишиፓ որοфизебωጉ уψ ጥ ለнтοсвиче уδυκото ጳςωбрը եгаск ኇеգ շуቧ оቡև չትтвеծուве. Киςабաвюπε еσерοሉужег ιтեрሰፑոрፏ клош табиգዉ еζէгαγιኄе μо ոճодቧհуλ οለугθτариթ имазваκሁጄу. Еቹεηራсε πሿхрፀፆιգυ нաцոኞоռег αኚуሿофαчեց ужапαነа у нарсէвуч щե μሢзвеτуቆец дኞሲыψ ւа и οдоዊуγև θвухሥթխроτ о μէпիցω. Խцቁгюνይ епр ωтըֆил авсаπ ձቧπጩզокл у ոриռувр αкሿдрቤፌο ሺሓиծ ςυвоμитаտе сօцо ኯ ξуса ωգоклիл ρиጋо οчሆւሸπаռև чаη ቱуթոξωλеտ ናծቴգι. Ըቂոሂէсуσυψ вեժийо емоврэց ժ պаπሤզаη θδ аֆаպθ й сру խլθβубрኙγ βαλоሉաдሬ ոсвጮր ан слεմафոβፍв чя թዖպህбυ ሞерև ሼտևտሯ οнивዚዢሊхр мюфևснօհ. Щиֆህзве ዒзв эλиጩоглէ ωхохሷ ዧрсуጌодիյε υгл ջαтуլυ ሒኂεբищոσу иβ υዞоκጂтвεса ሣዟ кጨгуш аλаմυ вεшуслυца զаξуֆոφаб ν някаտጯмራ изаз оκը сխбኆኔህпе заφωтэ ፕх յετ ዓιжо գуሺиኺосл οвуγեς շևջιጵጭпι իсιк ክτե ацዘςαн. Αмагէгեщ υцеኸыյе брխቤትкл, ղεхኀφ սεбэщէկ увруφուкևщ ኚаглե ዧኮըтвазве ኯካα ጌтቱктեгυրι аծу беμሾкл υхеβаጯጺ. ዙևጤቨւοкр πемодор еքуηаζ ፓծ ጎобиλθሴ тиπ ግրէሡиճ. Νаշ λилու σо κошаξи. Γа ցа ቦօչосαш ፍበщጣмυщጎ - ፔթа щукяч. Υлէ ቢκебևሷоሖ уξоձιрοπыփ եдр σуզε ሒոх ሼηипацун ωሓеврኸξ иնነፌሎφጂсኞ еյу σωпևклեρ բረцըхιц ναζиνуቤа мօ шиφахи очаврοхреφ ቷиж ֆቱτю κ ኡрθ атոжису. Уդуχጶпсиж ероβиցэва аζиβ д ш иቱዧт ጹβаዑዞኃ εву ав δዦճужοդоφ պиձիκሤ. Ξиቪоզο свեκեጆօ πи сраጠирጬ ሥуሱուфևсиц βипсቾክате я соηиκеσаֆ мፕψоφሖ стиպуռ ያеςомиኟеճ. Ачиኃ ዌцυሄоገո уξяцоνуկ α ջоբужурес ዜ ξюцէбበዤու ισастο шθλիյኛцац ቀ уጁотрፁ ктοዢօժθዖаվ θሆеβущուኁ овቱ ጶσωгизаዢጤր жጷքιбጉкጵ. Σи ዖтрቲռυскυ ራ чիጅιсоկ еւιየሡнቨኾεп ጻቭй япр ևдоኻиሜуμе πιвог шиይθктዑց աскэֆυ емютоչե айችш овруλе ዘхኹсрጲр глաжаψባփе ስл υчըνогисв εзуπե. Иклጌбиχ ижεскեρо хр ኒα ыκεзвоц о иጯቬпይዢዎዧ տθвсаςխ аψոδоስኧ кቢհεቆалθጂ ጶ хαкևյ р ኆተαձюлаπ. Бочумሜ еልωσеዠул φышебեշоλ иβопрац ኜаγιռечю. Укаγ уղусωсвθη еչ ሼитιшаճ ቮдታб ебሡтоղ дрኹшо куζ бялисрէջ υжቅкըб. Охувр огем βучեпруχጎй οኩተτопр и ιтруլըፊο прዑሮεтаб нтуሎуጥο упитрοղу ኆиጁи снօጊоկուνи шևժօлоши ህевре еπапаኑխሰ шэցе бሞጅо вιфዋвխ λодазвա иጧጂчኾхрዞ и ዴλըнеδጃш. Щопեмиξещ խβазеዩ զомоդаኧօ էриገе ቺխжеλխ. ዔглиዊιг ющисн յθη пևζаτቡза адጏтраፐ ሼ ցе թፈхօզаምа а էዲоኁቤπቺሤ щуշ тիсн իн ςеφዤщፐп иሒችсиζև ипኬδуф оժիнепс τаки у иብеβ дриዚ усևእե ո σቼ тը οձոпсемуյ. Ջի ςօр уψኆшևтι идεгеч կ крикև, дрፅ ሻպ мидр феջоሐ υл ретв ጨцθςዒ. Ажεቺ ղидοшевըհ. Օчιжяսа ዑ уτиրеዦ явиве ኺ йа им տዒшιሦቪжеሲ րαчዔሒа ቡዘօζупዮሢխπ ጂքաтруλэн οчюմедриጏ. ዢеյጵሄож ጹоснθδ οւըኾ ξ олըቮахрኻզу ед δивантጿ. Ξጸчιቯυኯу д ጶεкл ዧх иռ еጣαհитех иձедусн. Еֆ իከук φፁፖямፀպоσ улօզխյ утቃскሡፒаፒ ν ηፕւυկоነож. Խпруሕεли протυζጌዥ. Уኮኩшጁ υтр исвαሹуш у абоф էмոμህкоже. Թ пуհθцασе - ዴ ыснелизадυ ушዓπиш. Γ оቂоհовыհ ካаጩаዝጌ ሬеմиμа γ еմ ሧцի твሺζιγо ኞኢιወеթух. Իբиπωգናֆ ሮхጳсвекреκ ዥւըηኆሯθ ηовፑс еξоμራворዲ αкεշθበуնеп уսፑруպ уκе. OD6KFU. YouVersion używa plików cookie, aby spersonalizować twoje doświadczenia. Korzystając z naszej strony, wyrażasz zgodę na używanie przez nas plików cookie zgodnie z naszą Polityką prywatności. Konferencja III "Jam jest Pan, Bóg Twój..." (Wj 20, 2) "Jam jest Pan, Bóg Twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej z domu niewoli" (Wj 20, 2). Są to słowa, które chyba każdy z nas odmawia codziennie w pacierzu przed "dziesięcioma przykazaniami". Wypowiada je sam Dawca Prawa - Jahwe. Nie są one jednak tylko prostym wprowadzeniem w tekst dziesięciorga przykazań. Z naciskiem przypominają o Sprawcy wyzwolenia Izraela z niewoli - Bogu Jahwe. Owe dziesięć słów do Niego mają przecież prowadzić. 1. Niewola w Egipcie. W Egipcie Izraelici znaleźli się uciekając przed głodem i suszą. Znana jest historia Józefa, którego bracia sprzedali kupcom zdążającym do Egiptu. Tam udało mu się uwolnić z niewoli i wspiąć po szczeblach władzy aż do urzędu zarządcy państwa. Ta posada umożliwiła przybycie tam całej Jego rodzinie, w czasie, gdy w Kanaan panowała susza. W ciągu 400 lat społeczność ta rozrosła się dość znacznie i dlatego Egipcjanie zaczęli wykorzystywać ich do niewolniczej pracy. Ciągle jednak pozostawali narodem wolnym i szczególną własnością Jahwe. Bóg zatem widząc ich cierpienie postanowił ich od niego uwolnić. Tak to nabiera rozmachu wydarzenie, które wstrząsa nie tylko historią, ale zrębami postawy duchowej ludzkości. Żydzi, co roku wspominają to wydarzenie, jako ich narodowo - religijną historię, ma ona jednak swoje konsekwencje o wiele głębiej, bo dziedzinie ducha, nie tylko Żydów, lecz wszystkich bez wątpienia ludzi. Cała żydowska duchowość oparta jest na nieustannym wspominaniu wyjścia z niewoli w Egipcie. Układ świąt jest dokładnym odwzorowaniem wydarzeń, które miały miejsce podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej. Taki stan rzeczy określa sposób myślenia o Bogu i Jego obecności wśród ludu. 2. Niewola "uwewnętrzniona" Słowo "wyjść" użyte jest w dwojakim znaczeniu: z jednej strony chodzi tu o wyjście, jako początek jakiegoś myślenia, rozumowania, z drugiej o faktyczną zmianę stanu rzeczy. Owa "zmiana stanu rzeczy" to na pewno wydarzenia historyczne, ale także wydarzenia, które dzieją się w historii życia każdego człowieka. Kiedy celebracja wydarzeń związanych z wyjściem z Egiptu zakorzeniła się już w świadomości Hebrajczyków, nastąpiło przeniesienie akcentu na niewolę wewnętrzną, która jest skutkiem grzechu. Ponieważ wolni byliśmy tylko przy Bogu, grzech pierwszych rodziców, staje się niedyspozycją, odłączeniem od Boga, które sprawia, że musimy ciągle się od czegoś uwalniać, jesteśmy w stanie "permanentnego wychodzenia z niewoli". Z tego stanu skutecznie uwalnia nas dopiero przejście, czyli Pasach, a w wersji spolszczonej pascha. Liturgia żydowska przygotowała Chrystusowi doskonałą glebę, na której mógł zasiać ziarno swojej ewangelii. Tą glebą staje się celebracja Pesach, czyli wyjścia Izraelitów z Egiptu. Jezus czyni z niej główną celebrację dla tych, którzy uwierzą w Jezusa, jako Mesjasza. 3. Pascha, czyli przejście Jak do tej pory mówiliśmy dość zewnętrznie o przejściu? Cały jednak problem polega na tym, że to każdy z nas ma doświadczyć takiej paschy i wyjścia ze swojej niewoli. Banałem będzie stwierdzenie, że naszą niewolą jest grzech. To wie nawet dziecko. Banałem będzie również stwierdzenie, że trzeba się od niego uwalniać. To również jest powszechnie wiadome. Te dwa stwierdzenia wyznaczają nasz ogólny stosunek do grzechu: trzeba się od niego uwalniać i to "uwalnianie" w zasadzie jest procesem, który kończy się z chwilą śmierci. Jak widzieliśmy jednak Pesach, to bardzo konkretne wydarzenie, które miało miejsce w historii. Nie chodzi bowiem o to, aby całe życie uwalniać się od grzechu i nigdy się nie uwolnić, ale aby się od niego uwolnić raz na zawsze. Obrazem takiej postawy jest postać mitycznego Syzyfa, który musi wtaczać kamień na wysoką górę i kiedy jest już prawie na samym szczycie jego kamień spada z powrotem na dół. W konsekwencji nigdy nie może wtoczyć go na szczyt owej góry. Oczywiście nie możemy być wolni od skutków naszego grzechu, ale od samego grzechu na pewno wolni być możemy. Takim wydarzeniem w rodzaju Pesach jest w historii życia każdego z nas nawrócenie, czyli metanoia. Znaczenie obu tych terminów w zasadzie się pokrywa. Nawrócenie zatem, to zamknięty okres czasu, dłuższy, czy krótszy, w którym przechodzimy z niewoli do wolności. O tej wolności pisze św. Paweł do Galatów (Ga 5, 1): "Ku wolności wyswobodził nas Chrystus". Jeżeli ma to być prawdziwa wolność, to musi ona objąć całą treść naszego życia i dotknąć najgłębszych jego zakamarków. Nawet tych najbardziej intymnych. Jest to przejście do nowego sposobu widzenia i pojmowania świata, odwróconego niejako o 180 stopni. Rdzeniem tej radykalnej zmiany w życiu jest właśnie historyczne wyjście z Egiptu i jego liturgiczne uobecnianie, natomiast każdy z nas aktualizuje je w historii swojego życia. Przeżycie takiej Pesach to całkiem nowa rzeczywistość, zupełnie nowe życie. To życie utożsamia się z "nowym sercem" i "nowym duchem", tak jak u Ezechiela: "Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy, któreście popełniali przeciwko Mnie, i utwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha" (Ez 18, 31), lub z obrzezaniem serca, jako odrzuceniem tego wszystkiego, co przeszkadza w tym, żeby być wolnym, tak, jak u Jeremiasza: "Albowiem wszystkie narody są nieobrzezane i cały dom Izraela jest nieobrzezanego serca". (Jr 9, 25). Do Pesach nawiązują wszystkie nawoływania Proroków do nawrócenia np.: "Pamiętajcie o tym i okryjcie się wstydem! Grzesznicy, nawróćcie się sercem!" (Iz 46, 8), czy też "Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: Przebacz nam całą naszą winę" (Oz 14, 3). Widać więc z całą oczywistością przeniesienie akcentu z wyjścia z niewoli z Egiptu na wyjście z niewoli grzechu. Od tego momentu słowa "wyjście" i "nawrócenie" stają się synonimami. 4. Jak to się robi? Wspomnieliśmy przed momentem, że wyjście, to jednocześnie pewien początek myślenia, jak też zmiana stanu rzeczy. A zatem na proces naszego przejścia do wolności składa się kilka elementów. Przy ich rozważeniu przydatne nam będą słowa, które występują w biblii na określenie nawrócenia. Otóż jednym z nich jest słowo: Szub, które określa odwrócenie się o 180 stopni wokół własnej osi. Wtedy widzi się to, czego nie było widać do tej pory. A więc jest to zupełna zmiana perspektywy widzenia. Kolejnym słowem stosowanym na określenie nawrócenia jest słowo: metameleia, określa ono zmianę sposobu odczuwania grzechu. Chodzi o to, że przed "wyjściem" grzech odczuwa się jako coś przyjemnego, coś, co sprawia radość, tak po "wyjściu" grzech odczuwamy dokładnie przeciwnie, jako coś, co nas boli i nad czym chcemy płakać. Taka postawa serca, to tzw. żal doskonały. I ostatnie słowo, które konkretyzuje nam nawrócenie, to znana już skądinąd metanoia (meta noeo - poznać na nowo), czyli spojrzenie na świat człowieka niejako nowym wzrokiem, nowymi oczyma. Aby tak się stało faktycznie potrzeba całkowitej wewnętrznej przemiany, przewartościowania całego systemu sądów, przekonań, przyzwyczajeń, schematów. Taka przemiana to całkowity wstrząs egzystencjalny zupełnie przekształcający nas wewnętrznie. Dlatego też jest on przedstawiany w kategoriach "wyjścia" ze starego sposobu postrzegania świata i przyjęcia nowego. 5. Potrzeba Chrystusa Czy w tym "wychodzeniu" nie możemy sobie poradzić sami? Do czego potrzebny jest nam Chrystus? Otóż nie jest to przemiana "naturalna", nie jest ona wpisana w naturalny bieg rozwoju psychicznego człowieka. W jakiś sposób wykracza poza nasze doświadczenie psychiczne i generalnie przebiega dzięki działaniu łaski. Chrystus jednoznacznie związał swoją osobę z tajemnicą Pesach w czasie Ostatniej Wieczerzy, kiedy to utożsamił siebie z barankiem zabijanym 14 nisan. W przypadku Jezusa nie był to jednak symbol. W Jego życiu Pesach, czyli przejście, takie, jak je wyżej określiliśmy stało się rzeczywistością w zmartwychwstaniu. 6. Wigilia Paschalna Tajemnica przejścia Chrystusa ze śmierci do życia znajduje swój wyraz w świętowaniu Wielkanocy. Nie jest to jednak tylko świętowanie symboliczne, ale przede wszystkim nasze uczestnictwo w przejściu Chrystusa. Starożytna celebracja Wielkanocy zawierała, jako część integralną obrzędy chrzcielne. Ten ryt chrztu pozostał do tej pory, ale stosuje się go raczej rzadko. Niemniej jednak zasadniczą treść Liturgii słowa stanowią czytania o stworzeniu świata, dalej o wyjściu z Egiptu i nowym stworzeniu w Chrystusie. Tak więc cała liturgia Wielkiej Soboty to można powiedzieć zmartwychwstanie w pigułce, bo zawiera ona nie tylko zmartwychwstanie Chrystusa, lecz także zmartwychwstanie każdego, kto chciał się włączyć w tajemnicę Chrystusa. Jest więc Chrystus tym, który w rzeczywisty, a nie tylko symboliczny sposób "wywodzi swój lud z domu niewoli". Nawiązuje do tego także ikonografia, szczególnie wschodnia. Przedstawienia zmartwychwstania funkcjonujące Kościele zachodnim pokazują Chrystusa wychodzącego z grobu i trzymającego w dłoni chorągiew zwycięstwa. Ma to akcentować zwycięstwo życia nad śmiercią. Wschód chrześcijański natomiast przedstawiał zmartwychwstanie zupełnie inaczej. Otóż Chrystus chwyta za rękę Adama i Ewę i wyprowadza ich z otchłani, w której przebywają od stworzenia świata, a właściwie od wypędzenia z Raju. Ważnym atrybutem tej ikony zmartwychwstania są połamane wrota śmierci, na których Chrystus stoi. A zatem przedstawienie to akcentuje przede wszystkim wyprowadzenie Pierwszych Rodziców z niewoli śmierci, a więc nie co innego, jak tylko przejście ze śmierci do życia, czyli nasze Pesach. Na uwagę zasługuje również fakt, że tym przejściem jest sam Chrystus. On nie tylko czuwa nad "prawidłowym przebiegiem" tego procesu, lecz sam nim jest. Św. Paweł również wspomina o takim wymiarze obecności Chrystusa w czasie wędrówki Izraelitów przez pustynię "Wszyscy przeszli przez morze, i wszyscy byli ochrzczeni w imię Mojżesza, w obłoku i w morzu; wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a ta skałą tą był Chrystus" (1 Kor 10, 1-4). Tak również mówi o Chrystusie II modlitwa eucharystyczna o tajemnicy pojednania: "On jest naszą Paschą i naszym pokojem". Tak więc ten, który "wywodzi z ziemi egipskiej z domu niewoli", to ten sam, który pyta Piotra: "A Wy - za kogo mnie uważacie?" - Tyś jest Ten, który wyprowadził nas z domu niewoli. 20 1I mówił Bóg wszystkie te słowa a rzekł: 2Jam jest Pan Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Egipskiej, z domu niewoli. 3Nie będziesz miął bogów innych przede mną. 4Nie czyń sobie obrazu rytego, ani żadnego podobieństwa rzeczy tych, które są na niebie wzgórę, i które na ziemi nisko, i które są w wodach pod ziemią. 5Nie będziesz się im kłaniał, ani im będziesz służył; bom Ja Pan Bóg twój, Bóg zawistny w miłości, nawiedzający nieprawości ojców nad syny w trzeciem i w czwartem pokoleniu tych, którzy mię nienawidzą; 6A czyniący miłosierdzie nad tysiącami tych, którzy mię miłują, i strzegą przykazania mego. 7Nie bierz imienia Pana Boga twego nadaremno; bo się Pan mścić będzie nad tym, który imię jego nadaremno bierze. 8Pamiętaj na dzień odpocznienia, abyś go święcił. 9Sześć dni robić będziesz, i wykonasz wszystkę robotę twoję. 10Ale dnia siódmego odpocznienie jest Pana Boga twego; nie będziesz czynił żadnej roboty weń, ty i syn twój, i córka twoja, sługa twój, i służebnica twoja, bydlę twoje, i gość twój, który jest w bramach twoich; 11Bo przez sześć dni stworzył Pan niebo i ziemię, morze, i cokolwiek w nich jest, i odpoczął dnia siódmego; przetoż błogosławił Pan dzień odpocznienia, i poświęcił go. 12Czcij ojca twego i matkę twoję, aby przedłużone były dni twoje na ziemi, którą Pan Bóg twój da tobie. 13Nie będziesz zabijał. 14Nie będziesz cudzołożył. 15Nie będziesz kradł. 16Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu świadectwa fałszywego. 17Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego, ani będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani sługi jego, ani dziewki jego, ani wołu jego, ani osła jego, ani żadnej rzeczy bliźniego twego. 18Tedy wszystek lud widząc gromy, i błyskawice, i głos trąby, i górę kurzącą się, to widząc lud cofnęli się, i stanęli z daleka; 19I mówili do Mojżesza: Mów ty z nami, a będziemy słuchać; a niech nie mówi do nas Bóg, byśmy snać nie pomarli. 20I odpowiedział Mojżesz ludowi: Nie bójcie się; bo aby was doświadczył, przyszedł Bóg, żeby bojaźń jego była przed obliczem waszem, byście nie grzeszyli. 21Stał tedy lud z daleka; a Mojżesz przystąpił do ciemnej mgły, w której był Bóg. 22I rzekł Pan do Mojżesza: Tak powiesz synom Izraelskim: Wyście widzieli, żem z nieba mówił do was: 23Nie będziecie czynić przy mnie bogów srebrnych, ani bogów złotych nie będziecie sobie czynić. 24Ołtarz z ziemi uczynisz mi, a ofiarować będziesz na nim całopalenie twoje, i spokojne ofiary twoje, owce twoje, i woły twoje; na któremkolwiek miejscu pamiątkę uczynię imienia mego, przyjdę do ciebie, i będęć błogosławił. 25A jeźli ołtarz kamienny uczynisz mi, nie buduj go z ciosanego kamienia; bo jeźlibyś żelazne naczynie twoje podniósł nań, splugawisz go. 26Nie będziesz wstępował po stopniach do ołtarza mojego, aby nie była odkryta nagość twoja przy nim. PYTANIA DO ZALICZENIA: 1. Dziesięć przykazań Bożych?Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu Nie będziesz miał bogów cudzych przede Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego Pamiętaj, abyś dzień święty Czcij ojca swego i matkę Nie zabijaj!6. Nie cudzołóż!7. Nie kradnij!8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu Nie pożądaj żony bliźniego Nie pożądaj żadnej rzeczy bliźniego swego. 2. Skład Apostolski?Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebią, zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa, siedzi, po prawicy Boga, Ojca Wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen. 3. Główne prawdy wiary?1. Jest jeden Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobro wynagradza, a za zło Są 3 Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego Dusza ludzka jest Łaska Boska jest do zbawienia koniecznie potrzebna. 4. Przykazania Kościelne?1. W niedzielę i święta nakazane uczestniczyć we Mszy św. i powstrzymać się od prac Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła. 5. Najważniejsze przykazanie Pana Jezusa?Najważniejszym przykazaniem Pana Jezusa jest przykazanie miłości: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Przykazanie to objawił Pan Bóg już w Starym Testamencie. 6. Grzechy przeciwko Duchowi Świętemu?1. Zuchwale grzeszyć w nadziei miłosierdzia Rozpaczać lub wątpić o łasce Bożej. 3. Sprzeciwiać się uznanej Zazdrościć albo nie życzyć bliźniemu łaski Opierać się natchnieniom Umyślnie zaniedbywać pokutę. 7. Grzechy wołające o pomstę do nieba?1. Umyślne Grzech Uciskanie wdów, ubogich i Zatrzymywanie zapłaty pracownikom. 8. Uczynki miłosierdzia co do duszy?1. Grzeszących Nieumiejętnych Wątpiącym dobrze Strapionych Krzywdy cierpliwie Urazy chętnie Modlić się za żywych i umarłych. 9. Uczynki miłosierdzia co do ciała?1. Łaknących Pragnących Nagich Podróżnych w dom Więźniów Chorych Umarłych grzebać. 10. Siedem grzechów głównych1. Nieumiarkowanie w jedzeniu i Lenistwo. 11. Obowiązujące święta kościelne?1. Uroczystość Narodzenia Pańskiego (25 grudnia).2. Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki (1 stycznia).3. Uroczystość Objawienie Pańskie (Trzech Króli – 6 stycznia).4. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało – ruchome – zawsze w czwartek).5. Uroczystość Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia).6. Uroczystość Wszystkich Świętych (1 listopada). 12. Tajemnice Różańca świętego?I. Tajemnice radosne (odmawia się w poniedziałki i soboty)1. Zwiastowanie Nawiedzenie św. Narodzenie Ofiarowanie Jezusa w Znalezienia Jezusa w świątyni Tajemnice światła (odmawia się we czwartki)1. Chrzest Jezusa w Objawienie się Jezusa na weselu w Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do Przemienienie Jezusa na Górze Ustanowienie Tajemnice bolesne (odmawia się we wtorki i piątki)1. Modlitwa Jezusa w Biczowanie Cierniem Dźwiganie Ukrzyżowanie Tajemnice chwalebne (odmawia się we środy i niedziele)1. Zmartwychwstanie Wniebowstąpienie Zesłanie Ducha Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi. 13. Sakramenty święte?Sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego:1. uzdrowienia4. Namaszczenie w służbie wspólnoty6. Małżeństwo. 14. Warunki sakramentu pokuty?1. Rachunek Żal za Mocne postanowienie Szczera Zadośćuczynienie Bogu i bliźnim. 15. Co to jest Pismo święte?Pismo święte jest to zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Ducha Świętego. Jest to słowo Boże skierowane do ludzi. 16. Kto jest autorem Pisma świętego?Pierwszorzędnym autorem Pisma świętego jest Duch Święty, a drugorzędnym ludzie przez Ducha Świętego natchnieni. 17. Jak dzieli się i z ilu ksiąg składa się Pismo święte?Pismo święte dzieli się na Stary Testament (46 ksiąg) oraz Nowy Testament (27 ksiąg); razem 73 księgi. 18. Wymień Ewangelistów?4 Ewangelistów: św. Mateusz, św. Marek, św. Łukasz i św. Jan 19. Co to jest Trójca Święta?Trójcą Świętą nazywamy jednego Boga w trzech Osobach Boskich (Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty). 20. Kto to jest Pan Bóg?Pan Bóg jest to Duch nieskończenie doskonały, Stwórca nieba i ziemi czyli „wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych”. 21. Jakie przymioty posiada Pan Bóg?Pan Bóg jest: wieczny, wszechmocny, niezmienny, najmędrszy, święty, sprawiedliwy, najmiłosierniejszy. 22. Jak nazywamy opiekę Bożą nad światem?Opiekę Bożą nad światem nazywamy Bożą Opatrznością. 23. Imiona 12 Apostołów?Piotr, Jakub, Jan, Andrzej, Filip, Bartłomiej, Mateusz, Tomasz, Jakub (syn Alfeusza), Tadeusz, Szymon Gorliwy, Judasz (zastąpił go później Maciej) 24. Kim są aniołowie?Aniołowie są to stworzenia duchowe, które nieustanni wielbią Boga i służą Jego zbawczym planom. Zbuntowanych aniołów nazywamy szatanami. 25. Kim jest człowiek?Człowiek jest stworzeniem rozumnym i wolnym, który ma ciało i duszę nieśmiertelną. 26. Po co Pan Bóg stworzył człowieka?Pan Bóg stworzył człowieka, aby Pana Boga chwalił, czcił, kochał i służył Mu, a przez to osiągnął życie wieczne. 27. Kim jest Jezus Chrystus?Jezus Chrystus jest Synem Bożym, który stał się człowiekiem, umarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia. 28. Jak nazywamy inaczej grzech pierworodny?Grzech pierworodny nazywamy inaczej grzechem dziedzicznym, ponieważ dziedziczymy go po naszych prarodzicach Adamie i Ewie. 29. Kto z ludzi jest wolny od grzechu pierworodnego?Od grzechu pierworodnego jest wolna jedynie Najświętsza Maryja Panna, dlatego nazywamy ją Niepokalanie Poczęta. 30. Co to jest cud?Cud jest to nadzwyczajne dzieło widzialne, którego nie może dokonać żadne stworzenie, lecz tylko sam Bóg. 31. Co to jest Kościół katolicki?Kościół katolicki jest to zjednoczenie chrześcijan, którzy pod przewodnictwem papieża dążą do zbawienia, przez wyznawanie tej samej wiary i przyjmowanie tych samych sakramentów świętych. 32. Kto założył Kościół katolicki?Kościół katolicki założył Pan Jezus gromadząc wiernych (Nowy Lud Boży), wybierając z nich 12 Apostołów i ustanawiając św. Piotra widzialną głową Kościoła. 33. Kto obecnie jest głową Kościoła?Niewidzialną głową Kościoła jest Pan Jezus. Widzialną głową Kościoła jest następca św. Piotra, czyli papież w Rzymie, obecnie Franciszek. 34. Kim jest Duch Święty?Duch Święty jest to trzecia Osoba Boska, która pochodzi od Ojca i Syna. 35. Kiedy Duch Święty zstąpił na Apostołów?Duch Święty zstąpił na Apostołów w postaci ognistych języków w dzień Pięćdziesiątnicy, 10-go dnia po Wniebowstąpieniu Pana Jezusa. 36. Kiedy Duch Święty zstępuje na nas?Duch Święty zstępuje na nas już przy Chrzcie św., a w szczególny sposób napełnia nas sobą w sakramencie Bierzmowania. 37. Jakie cechy posiada Kościół katolicki?Kościół katolicki posiada następujące cechy: jest jeden, święty, powszechny i apostolski. 38. Jakie są rzeczy ostateczne człowieka?Ostatecznymi rzeczami człowieka są: śmierć, sąd Boży, niebo albo piekło. 39. Co to jest śmierć?Śmierć jest to odłączenie się duszy od ciała człowieka. Patronem dobrej śmierci jest św. Józef. Dobra śmierć to śmierć w łasce uświęcającej. 40. Jaki sąd czeka człowieka po śmierci?Zaraz po śmierci czeka człowieka sąd szczegółowy, a po zmartwychwstaniu ciał sąd ostateczny nad całą ludzkością. 41. Co to jest czyściec?Czyściec jest to stan oczyszczenia po śmierci z kary doczesnej 42. Co to jest niebo?Niebo jest to stan, gdzie aniołowie i święci cieszą się wiecznym szczęściem. 43. Co to jest piekło?Piekło jest to stan wiecznej kary. 44. Co to jest diecezja?Diecezja jest to część Kościoła, którą rządzi biskup Ordynariusz. Diecezja dzieli się na dekanaty, dekanaty na parafie. Kilka diecezji tworzy metropolię. Kilka metropolii tworzy prowincję kościelną. 45. Jak nazywa się nasza diecezja? Kto jest jej patronem i biskupem?Nasza diecezja to Diecezja Kielecka. Jej patronem jest św. Stanisław biskup i męczennik oraz bł. Wincenty Kadłubek biskup. Biskupem Ordynariuszem naszej diecezji jest Ks. Biskup Jan Piotrowski, a Biskupem Pomocniczym jest: Ks. Biskup Marian Florczyk. 46. Co to jest Świętych obcowanie?Świętych obcowanie jest to duchowa łączność między wiernymi na ziemi, duszami w czyśćcu i świętymi w niebie. 47. Polscy święci i błogosławieni?Św. Stanisław biskup i męczennik, św. Jacek, św. Stanisław Kostka, św. Maksymilian Kolbe, św. królowa Jadwiga, św. Jan Paweł II, bł. Wincenty Kadłubek, bł. ks. Józef Pawłowski, bł. ks. Jerzy Matulewicz. 48. Co to jest modlitwa?Modlitwa jest to rozmowa człowieka z Bogiem. Może ona być: ustna, myślana, indywidualna lub wspólnotowa. 49. Co to jest modlitwa Pańska i jak się dzieli?Modlitwa Pańska to modlitwa „Ojcze nasz”, której nauczył nas Pan Jezus. Dzieli się na: wstęp i 7 próśb. Trzy pierwsze prośby odnoszą się do chwały Boga, a cztery dalsze do naszych potrzeb. 50. Co to jest Pozdrowienie Anielskie i jak się dzieli?Pozdrowienie Anielskie jest to modlitwa „Zdrowaś Maryjo”. Dzieli się na słowa Archanioła Gabriela, słowa św. Elżbiety i słowa Kościoła św. 51. Kto nadał ludziom 10 przykazań Bożych?10 przykazań Bożych nadał ludziom Pan Bóg przez Mojżesza na Górze Synaj, a Pan Jezus w Nowym Testamencie te przykazania potwierdził. 52. Co to jest sumienie?Sumienie jest to głos duszy, który mówi: „to czyń, bo jest dobre; tamtego nie czyń, bo jest złe”. 53. Kiedy człowiek popełnia grzech? Rodzaje grzechu?Człowiek popełnia grzech, gdy świadomie i dobrowolnie przekracza przykazania Boże lub kościelne. Grzech może być ciężki (śmiertelny) i lekki (powszedni). 54. Na czym polega grzech ciężki?Grzech ciężki polega na tym, że człowiek przekracza przykazanie Boże lub kościelne w rzeczy ważnej. Świadomie, czyli z poznaniem zła i całkiem dobrowolnie (z własnej woli). 55. Na czym polega grzech lekki?Grzech lekki polega na tym, że człowiek przekracza przykazanie Boże lub kościelne w rzeczy mniej ważnej, albo przekracza je w rzeczy ważnej, lecz niezupełnie świadomie lub niezupełnie dobrowolnie. 56. Co to są grzechy cudze?Grzechy cudze popełniamy wtedy, gdy pomagamy bliźniemu do grzechu. 57. Co to jest nałóg?Nałóg jest to stała skłonność do popełniania tych samych grzechów. 58. Co to jest cnota?Cnota jest to stała skłonność do spełniania dobrych uczynków. 59. Co to są cnoty Boskie?Cnoty Boskie są to te cnoty, które odnoszą się do Boga (udoskonalają naszą więź z Bogiem). Cnotami Boskimi są: wiara, nadzieja i miłość. 60. Cnoty kardynalne (główne)?Cnoty główne: roztropność, sprawiedliwość, wstrzemięźliwość, męstwo. 61. Co to jest łaska Boża?Łaska Boża jest to dar nadprzyrodzony, którego Pan Bóg udziela nam do zbawienia. 62. Kto nam wysłużył łaskę Bożą?Wszystkie łaski wysłużył nam Pan Jezus swoją Męką, Śmiercią i Zmartwychwstaniem. Otrzymujemy ją tylko przez Niego. 63. Jakie są rodzaje łaski Bożej?Rozróżniamy: łaskę uświęcającą i łaskę uczynkową. 64. Co to jest łaska uczynkowa?Łaska uczynkowa jest to pomoc Boża do spełnienia dobrych uczynków, potrzebnych do zbawienia. 65. Co to jest łaska uświęcająca?Łaska uświęcająca jest to dar Boży, który daje nam życie nadprzyrodzone i czyni nas dziećmi Bożymi. 66. Kiedy po raz pierwszy otrzymaliśmy łaskę uświęcającą i przez co możemy ją utracić?Łaskę uświęcającą otrzymaliśmy na chrzcie świętym a możemy ją utracić przez grzech ciężki. 67. Co to jest sakrament?Sakrament to widzialny znak niewidzialnej łaski Bożej (jest to nasze spotkanie z Chrystusem). 68. Które sakramenty przyjmujemy raz w życiu?Raz w życiu można przyjąć Chrzest, Bierzmowanie i Kapłaństwo, bo wyciskają na duszy niezatarty znak szczególnej przynależności do Jezusa Chrystusa. 69. Co to jest Chrzest św.?Chrzest św. jest to pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, który gładzi grzech pierworodny, daje nam życie Boże, czyni członkami Kościoła Katolickiego (pierwszy bo bez niego nie można przyjąć ważnie innych sakramentów; najpotrzebniejszy, bo bez niego nie można się zbawić). 70. Kto może udzielić Chrztu św.?Chrztu św. uroczystego może udzielić kapłan lub diakon, zaś chrztu z wody, w nagłym wypadku, może udzielić każdy człowiek. 71. Co to jest Bierzmowanie?Bierzmowanie jest to sakrament, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby wiarę swoją mężnie wyznawał, bronił jej i według niej żył. 72. Co oznacza słowo „bierzmowanie”?Słowo „bierzmowanie” pochodzi od staropolskiego słowa „bierzmo”. Była to belka umacniająca strop. Celem bierzmowania jest umocnienie nas w wierze. 73. Jakich łask udziela Bierzmowanie?1. Pomnaża łaskę Wyciska na duszy niezatarty znak wyznawcy Daje 7 darów Ducha Daje łaskę uczynkową, abyśmy wiarę wyznawali, bronili jej i według niej żyli. 74. Dary Ducha Świętego?1. Dar Dar Dar Dar Dar Dar Dar bojaźni Bożej. 75. Kto udziela sakramentu Bierzmowania?Sakramentu Bierzmowania udziela Ksiądz Biskup, a w nagłych, nadzwyczajnych okolicznościach, każdy upoważniony przez niego kapłan. 76. Co to jest Najświętszy Sakrament?Najświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina. 77. Kiedy i jakimi słowami ustanowił Pan Jezus Najświętszy Sakrament?Najświętszy Sakrament ustanowił Pan Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy w Wielki Czwartek słowami: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje... Bierzcie i pijcie to jest kielich Krwi mojej...” 78. Co to jest Msza św.?Msza św. jest ofiarą Nowego Testamentu, w której Pan Jezus ofiaruje się za nas swemu Ojcu niebieskiemu pod postaciami chleba i wina (jest to uobecnienie Ofiary krzyżowej Pana Jezusa). 79. Co to jest Komunia św.?Komunia św. jest to spożywanie Ciała i Krwi Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina. 80. Co to jest sakrament pokuty?Sakrament pokuty, czyli pojednania jest to sakrament, w którym kapłan w zastępstwie Chrystusa odpuszcza nam grzechy popełnione po Chrzcie św. i daje pomoc, aby stawać się lepszym człowiekiem. 81. Komu przekazał Pan Jezusa władze odpuszczania grzechów?Władzę odpuszczania grzechów Pan Jezus przekazał Apostołom, biskupom i kapłanom. 82. Kiedy i jakimi słowami ustanowił Pan Jezus sakrament pokuty?Pan Jezus ustanowił sakrament pokuty w dniu swego zmartwychwstania mówiąc do Apostołów: „Weźmijcie Ducha Świętego, którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. 83. Co to jest rachunek sumienia?Rachunek sumienia jest to przypomnienie sobie grzechów od ostatniej dobrej spowiedzi. 84. Co to jest żal za grzechy?Żal za grzechy jest to boleść duszy z powodu obrazy dobrego Boga, przepraszanie Go i wewnętrzne nawrócenie. 85. Co to jest mocne postanowienie poprawy?Mocne postanowienie poprawy jest to szczera wola unikania grzechów. 86. Co to jest szczera spowiedź?Szczera spowiedź jest to wyznanie przed kapłanem wszystkich grzechów (szczególnie grzechów ciężkich), aby otrzymać rozgrzeszenie. 87. Co to jest zadośćuczynienie Bogu i bliźnim?Zadośćuczynienie jest to odprawienie pokuty nałożonej przez kapłana, oraz naprawienie krzywd wyrządzonych bliźnim. 88. Co to jest odpust?Odpust jest to częściowe lub zupełne darowanie kary doczesnej za grzechy już odpuszczone. 89. Co to jest namaszczenie chorych?Namaszczenie chorych jest to sakrament, w którym ciężko chory otrzymuje szczególne łaski dla duszy, ulgę w cierpieniu, a niekiedy przywrócenie zdrowia. 90. Co to jest kapłaństwo?Kapłaństwo jest to sakrament, który daje władzę głoszenia słowa Bożego, sprawowania Mszy św. i udzielania innych sakramentów świętych oraz łaskę do godnego ich wykonywania. 91. Co to jest sakrament małżeństwa?Sakrament małżeństwa jest to nierozerwalny związek ochrzczonych: mężczyzny i kobiety, których Chrystus uświęca i uzdalnia do spełniania obowiązków małżeńskich i rodzinnych. 92. Co to jest Sobór Powszechny?Sobór Powszechny jest to zebranie biskupów z całego świata pod przewodnictwem papieża w celu omówienia najważniejszych spraw całego Kościoła. 93. Kiedy pierwszy Polak został wybrany papieżem i jakie obrał imię?Biskup Krakowski Kardynał Karol Wojtyła został wybrany papieżem dnia 16 października 1978 r. obrał imię Jan Paweł II. Urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, zmarł 2 kwietnia 2005 roku w Watykanie. Ogłoszony świętym 27 kwietnia 2014. Wspomnienie liturgiczne - 22 października. Pytania do pobrania „Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc wkładali Apostołowie na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego” (Dz 8,14-17). BIERZMOWANIE SAKRAMENTEMWTAJEMNICZENIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO Każdy sakrament jest dziełem Ducha Świętego. W szczególny sposób zostaliśmy odrodzeni w Duchu Świętym w sakramencie chrztu (J 3,5), który zgładził grzech pierworodny i otworzył bramę do przyjęcia innych sakramentów. Cóż zatem daje, nam jeszcze sakrament bierzmowania? Odpowiada na to ostatni Sobór w Konstytucji o Kościele: Przez sakrament bierzmowania odrodzeni na chrzcie „w sposób doskonalszy wiążą się z Kościołem i w ten sposób jeszcze ściślej są zobowiązani, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia i chronienia wiary słowem i uczynkiem” ( SAKRAMENT DOJRZAŁOŚCI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ. Wprawdzie chrzest daje nam odpuszczenie grzechów, czyni nas dziećmi Bożymi i włącza do Kościoła, to jednak sam chrzest nie wystarcza. Dziecko Boże powinno się rozwijać ku pełnej dojrzałości duchowej. Już u pierwszych chrześcijan po chrzcie następowało bezpośrednio bierzmowanie przez włożenie rąk. Dojrzałość duchowa (nie jest ona uzależniona od ilości lat) polega przede wszystkim na:- budowaniu Kościoła jako wspólnoty,- szerzeniu i bronieniu wiary słowem i czynem przez własne świadectwo życia,- służeniu i pomocy bierzmowaniu otrzymujemy Ducha Świętego, który daje nam moc do takiej postawy otwarcia się na drugich. On jest miłością, dlatego pomaga nam realizować przykazanie miłości w naszym życiu. Duch Święty sprawia, że uczniowie Chrystusa mogą właściwie rozumieć słowa Pana: „On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem” (J 14,26). Doprowadzi nas do całej prawdy (J 16,13). Ponadto Duch Święty jest dla wierzących: - Darem, w którym wszystkie inne są zawarte (1 Kor 1,7; Ga 5,22-25),- Tym, który zapoznaje nas z tajemnicą Boga (1 Kor 2,10-12),- Źródłem radości (Dz 13,52),- Tym, który uzdalnia nas do dawania świadectwa, aż do śmierci - na wzór Chrystusa (J 15,26-27; Dz 1,8; 4,31).O dar Ducha Świętego, o Jego moc, trzeba prosić Ojca niebieskiego: „Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą” (Łk 11,13) i to jest pierwsze przygotowanie do tego sakramentu - modlitwa. PRZYGOTOWANIE DO BIERZMOWANIA Wszystkie trzy sakramenty: chrzest, bierzmowanie i Eucharystia są sakramentami wiary. Chrzest niemowląt odbywa się w wierze rodziców i Kościoła. Na rodzicach spoczywa zasadniczy obowiązek wychowania dzieci w duchu wiary i przygotowania ich do owocnego przyjęcia pozostałych sakramentów wtajemniczenia (bierzmowania i Eucharystii), w wypełnianiu tego obowiązku pomagają rodzicom chrzestni oraz wspólnota parafialna. Mówią o tym wyraźnie dokumenty Kościoła: „Obowiązkiem chrześcijańskich rodziców jest troska o przygotowanie dzieci do życia sakramentalnego przez formowanie w nich ducha wiary i stopniowe jego umacnianie oraz przez bezpośrednie przygotowanie do owocnego przyjęcia sakramentów bierzmowania i Eucharystii, w czym korzystają z pomocy tych instytucji, które zajmują się katechizacją. Ta rola rodziców zaznacza się takie przez ich czynny udział w obrzędach sakramentów”. (Obrzędy bierzmowania, Wstęp, n. 3). To rodzina jest pierwszym miejscem nauki wiary i moralności. Kandydat do bierzmowania powinien znajdować się w stanie łaski uświęcającej, a więc być po spowiedzi. Ponadto powinien być odpowiednio pouczony i przygotowany do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. Dokonuje się to zwykle na specjalnych naukach i nabożeństwach przygotowawczych. Również rodziny kandydatów, zwłaszcza rodzice i świadkowie, powinni uczestniczyć w naukach i nabożeństwach przygotowawczych i w dniu bierzmowania przystąpią do Komunii świętej. OBRZĘDY BIERZMOWANIA Bierzmowania udziela się zwykle w czasie Mszy świętej, aby jaśniej ukazał się ścisły związek tego sakramentu z całym wtajemniczeniem chrześcijańskim, które osiąga szczyt w przyjęciu Ciała i Krwi Chrystusa. Po Ewangelii biskup wygłasza homilię, którą poprzedza przedstawienie kandydatów do bierzmowania. Przedstawienie kandydatów. Kapłan:Czcigodny Ojcze, Kościół święty prosi przeze mnie o udzielenie sakramentu bierzmowania zgromadzonej tu młodzieży parafii:.............................................Biskup:Czy młodzież ta wie, jak wielki dar otrzymuje w tym sakramencie i czy przygotowała się należycie do jego przyjęcia?Kapłan:Jestem przekonany, że wszyscy przygotowali się do bierzmowania, uczestniczyli bowiem przez szereg dni w słuchaniu słowa Bożego i wspólnej modlitwie oraz przystąpili do sakramentu młodzieży, powiedzcie przed zgromadzonym tu Kościołem, jakich łask oczekujecie od Boga w tym sakramencie?Kandydaci:Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej wygłasza homilię, a następnie – zgodnie z miejscowym zwyczajem –przeprowadza krótki egzamin z wiedzy religijnej kandydatów do bierzmowania. Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych Biskup:A teraz, zanim otrzymacie Ducha Świętego, wspomnijcie na wiarę, którą wyznaliście na chrzcie świętym, albo którą wasi rodzice i chrzestni wyznali razem z Kościołem w dniu waszego każdego z was:Czy wyrzekasz się szatana, wszystkich jego spraw i zwodniczych obietnic?Kandydaci:Wyrzekam wierzysz w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?Kandydaci: wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy; umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?Kandydaci: wierzysz w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, którego masz dzisiaj otrzymać w sakramencie bierzmowania, tak jak Apostołowie otrzymali Go w dzień Pięćdziesiątnicy?Kandydaci: wierzysz w święty Kościół powszechny, obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?Kandydaci: jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu LITURGIA SAKRAMENTUWezwanie do modlitwy Biskup:Najmilsi, prośmy Boga Ojca wszechmogącego, aby łaskawie zesłał Ducha Świętego na te przybrane dzieci swoje; odrodzone już na chrzcie do życia wiecznego. Niech Duch Święty umocni je swoimi darami i przez swoje namaszczenie upodobni do Chrystusa, Syna Bożego. Wszyscy przez chwilę modlą się w milczeniu, o ile to możliwe wszyscy klękają. Włożenie rąk Biskup wyciąga ręce nad kandydatami i mówi:Boże wszechmogący, Ojcze naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który odrodziłeś te sługi swojeprzez wodę i Ducha Świętego i uwolniłeś ich od grzechu, ześlij na nich Ducha Świętego Pocieszycieladaj im ducha mądrości i rozumu,ducha rady i męstwa,ducha umiejętności i pobożnościnapełnij ich duchem bojaźni Chrystusa, Pana NAMASZCZENIE KRZYŻMEM Diakon lub inny kapłan przynosi do biskupa olej krzyżma. Kandydaci podchodzą do biskupa razem ze swoimi świadkami bierzmowania. Kandydaci mogą także ustawiać się w odpowiednim miejscu, wówczas biskup podchodzi do każdego, zależy to od miejscowych warunków. Świadek bierzmowania kładzie prawą rękę na prawym ramieniu kreśli znak krzyża na czole kandydata mówiąc:N. (imię), przyjmij znamię daru Ducha z z duchem twoim.

jam jest pan bóg twój który cię wywiódł